به گزارش خبرنگار مهر، دوباره مدینه خبرساز می‌شود و موج حضور فرشتگان و بی‌تابیشان در کوچه پس کوچه‌های شهر پیغمبر(ص)، خبر از رویش گل خوشبویی دیگر از گلستان سبز عصمت می‌دهد.
صبح اولین روز ماه ذی‌القعده، دختری در خانه موسی بن جعفر(ع) چشمانش را به تماشای دنیا باز می‌کند که او را معصومه(س) می‌خوانند.
بوی بهشت، جان مدینه را عطر آگین می‌کند و فرشته‌ها زیر قدم‌های نو رسیده سر از پا نمی‌شناسند.
زهره‌ای در دامان پاک زهرا(س) شکوفا می‌شود و یاوری خجسته در باورهای سبز برادری گل می‌کند، همان که ضامن هستی در آئینه وجودش جلوه گر است و در لحظه لحظه وجوش خدا را به تصویر می‌کشد.
معصومه‌ای چشم به جهان می‌گشاید که عصمت و طهارتش، کوثر را ترسیم می‌کند و بزرگی و عظمتش ریشه در غدیر دارد و حُسن کرامتش، کرامت حسن بن علی(ع) را به یاد می‌آورد و عشق آسمانیش خاطره‌های حسین(ع) را در حافظه عاشقان متجلی می‌کند.
خدا خواهری دیگر آفرید تا زینبی باشد برای روزهای تنهایی رضا(ع) و فاطمه‌ای می‌آید و زهرای دیگری می‌شود تا بوسه‌های پدر بر دستان کوچکش نقش بندد و زمزمه‌های فدا‌ها ابو‌ها در گوشش طنین انداز شود.
بانو جان، شما را شفیعه می‌نامند و جدتان فرمودند که با شفاعت شما شیعیان راهی بهشت می‌شوند و شما را معصومه می‌نامند چرا که خورشید هشتم ما، شما را با این واژه دوست داشتنی خطاب می‌کرد.
حالا بعد از قرن‌ها، مردم شهر من هنوز ساعت دلشان را با ساعت میدان آستانه تنظیم می‌کنند و زائری می‌گفت: خوشا بحال شما که هر صبح کسی دارید که به او سلام کنید.
اینجا، خورشید هر روز صبح دست بر سینه می‌گذارد و در برابر گلدسته‌های این حرم تعظیم می‌کند و گرمای کویری‌اش را از زردی گنبدش وام می‌گیرد و مردم شهر، لحظه‌های تنهایی خود را با بانویی قسمت می‌کنند که فرشتگان در جوارش حجره دارند.
بانو جان! شهر ما از آن روزی که با تن تب دارت در بیت النور، سجاده مناجات گستراندی دیگر کویر داغ و نمک زاری شور نیست و ما باورمان این است که قم، دریای بیکران محبت شما و آشیانه آل محمد(ص) است.
برکت در شهر ما هنوز از حریم و حرمتان می‌جوشد و قم به بهشت معنویت و صفا و چشمه فیض و کرامت مبدل شده و عصمت و عفاف ره توشه زائران عاشق شما است.
در این حرم، هر طرف چشم می‌گردد، آهوی دل‌ها را می‌توان دید که به دام افتاده‌اند و بی‌گمان حریم کبریایی شما، تا ابد باغچه عطر بهار است.
مهدی بخشی سورکی
